به نقل از «مهر»

معلمی که سرطان هم او را از رسالتش دور نکرد

تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۵۵۴۰۷

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: آموزگار البرزی که به دلیل بروز بیماری سرطان تحت مراحل سخت و طاقت فرسای درمانی قرار گرفته بود، با وجود اینکه وضعیت جسمانی مطلوبی نداشت اما از تدریس دست نکشید و در کلاس درس حاضر شد و در بستری از درد و بیماری، مشق عشق و ایثار را در دفتر دانش آموزان حک کرد.

مریم عابد، آموزگار دبستان پسرانه جوادالائمه مهرشهر کرج و فوق لیسانس مدیریت آموزشی است؛ اما به موجب شرایط درمانی به وجود آمده نتوانست تحصیل در مقطع دکترا را به اتمام برساند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از سال ۱۳۸۳ از طریق نهضت سوادآموزی وارد حیطه‌ی آموزش شد این نقطه‌ی آغازین فعالیت وی در زمینه‌ی تدریس و آموزش بود و اکنون که ۱۸ سال از آن زمان می‌گذرد، عاشقانه تر از هر زمان دیگری به تدریس و فعالیت آموزشی خود ادامه می‌دهد.

وی عنوان کرد: کار کردن با بچه‌ها و سرو کله زدن با آنها به شدت برایم جذاب است. من عاشق بچه‌ها هستم و در تمام سال‌های خدمتم با کوچک‌ترین قشر آموزش سر و کار دارم و هنوز لذت این کار برایم تازگی دارد.

این آموزگار همچنین اضافه کرد: معلم بودن و شغل معلمی با تمام سختی‌ها و شرایط سخت بسیار لذت بخش است. چرا که وقتی دانش آموزی که همچون غنچه‌ای کوچک اولین آموزش را در کلاس من می‌بیند و چیزی از خواندن و نوشتن و مهارت‌های زندگی نمی‌داند، وقتی در پایان سال چراغ این آموزش توسط من در ذهن او روشن می‌شود برایم با هیچ لذتی قابل تعویض نیست.

هر انسانی که شغل معلمی را انتخاب می‌کند به نوعی برگزیده شده است

مریم عابد معلمی را یک شغل برگزیده دانست و خاطرنشان کرد: هر انسانی که شغل معلمی را انتخاب می‌کند به نوعی برگزیده شده است. چرا که از بین انسان‌های زیاد این رسالت گرانبها به ایشان داده شده است.

وی ویژگی‌های یک آموزگار دلسوز و مسئولیت پذیر را اینگونه توصیف نمود و گفت: تمام آموزگاران ما در سراسر جهان هستی خوب و ارزشمند هستند اما از نظر من چند ویژگی بارز و شاخص است. صبر و تحمل، درک کردن شرایط کودکان و خانواده‌ها، مهربانی، کودکان را مانند فرزندان خود دیدن، با کمترین امکانات بهترین‌ها را رقم زدن، به روز بودن و با توجه به شرایط علم و اطلاعات را به روز کردن، آموزش را مهم دانستن اما مهمتر از آموزش درس‌ها پرورش و تربیت را در رأس کار قرار دادن چرا که پرورش کودکان آگاه خود آموزش را به دنبال خواهد داشت؛ اینها ارزشمندترین و مهم‌ترین ویژگی‌های یک آموزگار دلسوز هستند.

این آموزگار ماجرای بیماری خود و آغاز دوران جدیدی از تدریسش را اینگونه روایت می‌کند: من در سال ۱۳۹۰ در مدرسه‌ای مشغول به کار شدم و دانش آموزان آن مدرسه و همکاران و اولیای دانش آموزان به زودی به خانواده‌ی حقیقی من مبدل شدند. متأسفانه یا خوشبختانه در سال ۱۳۹۵ به طور ناگهانی متوجه بیماری سرطان خود شدم. برایم خیلی سخت بود اما از جهاتی این بیماری برایم درس بزرگی بود. با توجه به علائمی که داشتم چند وقتی دنبال علت این علائم بودم تا اینکه متوجه بیماری سرطان در بدن خود شدم. بدون شک شوک بزرگی بود چرا که هیچ شناختی نسبت به بیماری نداشتم و نه در اطرافیان و نه دوستان خود کسی را مبتلا به سرطان ندیده بودم و از آنجایی که اسم این بیماری برایم بسیار وحشتناک بود ترس زیادی داشتم؛ اما از طرفی مجبور بودم که قوی باشم چرا که مادر یک دختر ۹ ساله و ۳۷ پسر بچه‌ی ۷ ساله بودم. پس مسلماً نباید خودم را می‌باختم. اوایل پذیرش این بیماری برایم دشوار بود و در مقابل آن سخت مقاومت می‌کردم. چند هفته‌ای گذشت و بالاخره کار درمان خود را آغاز نمودم.

به گفته‌ی خودش، دیدن دعاها و اشک‌های پدر و مادر و فرزند و خانواده اش از یک طرف و نگاه‌های دلسوزانه و پر از دعای همکاران و دانش آموزان از طرف دیگر باعث شد قوی بودن را انتخاب کند.

وی همچنین افزود: من مجبور به قوی بودن شدم و این اجبار سخت اما شیرین بود، با همکاری و لطف ویژه ای که مدیر مدرسه و همکاران نسبت به من داشتند تصمیم گرفتم همزمان هم مراحل شیمی درمانی و درمان را شروع کنم و هم در کلاس حاضر باشم و به مرخصی نروم. بودن در کنار بچه‌ها کمک بزرگی برای درمانم بود؛ اگرچه سخت بود اما این سختی برایم شیرین بود.

این آموزگار دانش آموزان را انگیزه اصلی بهبودی خود دانست و اظهار کرد: روزهایی که شیمی درمانی می‌کردم و داروهایی که مصرف می‌کردم، هم ظاهرم را به هم ریخته بود و هم توان جسمی مرا کاهش داده بود اما با این وجود به خاطر بچه‌ها مقاومت کردم. من آموزگار کلاس اول بودم و هستم و چون بچه‌ها به من و آموزش من عادت کرده بودند نمی‌توانستم آینده‌ی آنها را به خطر بیندازم؛ چرا که در اوج کودکی وقتی دانش آموزان معلم خود را همچون مادر می‌دانند اگر من می‌رفتم و معلم دیگری می‌آمد ضربه‌ای که به بچه‌های من وارد می‌شد غیر قابل جبران بود. بنابراین تصمیم گرفتم از جان خود برای آموزش آن‌ها بگذارم و با خودم گفتم اگر قرار است سال آخر خدمتم باشد در همان مکان مقدس در کنار فرزندانم به پایان برسد.

سختی‌های دوران پر پیچ و خم بیماری

مریم عابد از سختی‌های دوران پر پیچ و خم بیماری و نحوه غلبه بر آنها گفت: من معلم کلاس اول بودم و مسلماً سرشار از انرژی و شیطنت بودم. وقتی درگیر بیماری شدم نام سرطان را برای خودم تغییر دادم و به خودم و دیگران می‌گفتم که من درمان پذیر هستم چرا که از آن کلمه ترس داشتم. بیماری سرطان سختی‌های بسیاری داشت و به سبب اینکه من سرپرست خانواده بودم و هستم و در آن دوران وظیفه‌ی من چندین برابر شده بود باید برای دانش آموزان همان معلم پر انرژی و پر جنب و جوش و سرحال می‌بودم. من انتخاب خود را کرده بودم و تا انتهای این راه را با توکل به خدا و دعای خیر عزیزانم ادامه دادم.

وی همچنین اضافه کرد: دیدن چهره‌های معصوم و دوست داشتنی بچه‌ها و دعاهای دلنشین آنها به هنگام شیمی درمانی و تزریق داروها و حرف‌های کودکانه اما پر از مهرشان در کنار همکارانی که دعا گو بودند، نگاه پر از دلهره و نگرانی دخترم که تنها پشتوانه اش بعد از خدا من بودم و دستان گرم پدر و مادرم که با دیدن من در آن شرایط چندین سال پیر تر شدند، همه و همه دلیل محکم و قانع‌کننده‌ای بود که من باید بهبود میافتم.

این آموزگار با بیان اینکه معلم نقش بسزایی در تعیین آینده‌ی دانش آموزان دارد، اذعان کرد: معلمی که آگاه باشد و دانش آموزش را تشویق کند و یا به موقع تذکر دهد، می‌تواند مسیر را برای دانش آموز روشن کند. من در تمام سال‌ها با تجربه‌ای که داشتم همیشه سعی کردم تأثیر مثبتی بر دانش آموزانم داشته باشم. همچنین رفتارهای معلم خیلی بیشتر از گفتار او تأثیر دارد؛ مثلاً ما اگر مدام درباره ی احترام به بزرگترها با بچه‌ها صحبت کنیم ولی در عمل رفتار ما خلاف باشد بچه‌ها تأثیر مثبت نمی‌گیرند که هیچ اتفاقاً برعکس می‌شود. من دانش آموزی دارم که اکنون سال دوازدهم تحصیلی است و روز معلم امسال به من زنگ زد و حرفی زد که مرا بسیار تحت تأثیر قرار داد. گویا چیزی که برای او از من در ذهنش حک شده بود نماز اول وقت بود. چون در سالی که در کلاس من درس می‌خواند کلاس ما روبروی نمازخانه قرار داشت و وقتی صدای اذان می‌آمد من در فاصله‌ای که بچه‌ها سر گرم فعالیت بودند سعی می‌کردم نمازم را بخوانم و این برای دانش آموزم بسیار جالب بود و می‌گفت هنوز نمازم را اول وقت می‌خوانم.

وی با تاکید بر اهمیت فعالیت‌های پرورشی و فرهنگی در مدارس یادآوری کرد: مهم‌ترین مسئله در مدارس باید بر پایه‌ی پرورش باشد. اما متأسفانه با طرح‌ها و برخی فعالیت‌ها که بیشتر جنبه‌ی نمادین دارند از پرورش و تربیت بچه‌ها دور می‌شویم. به عقیده‌ی من باید پرورش را مقدم تر از آموزش بدانیم و فعالیت‌های ما بیشتر جنبه‌ی انسان سازی داشته باشند. بچه‌ها باید مدرسه را خانه دوم خود بدانند تا با آرامش و خیالی راحت به یادگیری و آموزش و پرورش در مدرسه بپردازند.

آموزگار دبستان جوادالائمه در پایان بیانگر شد: آموزش پایان ندارد و ما در هر لحظه و هر جا در حال یادگیری و یاددهی هستیم؛ گاهی با علم و کتاب و گاهی هم با رفتار و اخلاقمان. من آرزومندم که شرایط به گونه‌ای باشد که معلمان و همکاران عزیزم بتوانند با تمام وجود آموزش را انجام دهند و دغدغه‌هایی مثل درآمد و حقوقمان نیز هر چه زودتر رفع گردد تا تمام تمرکزمان روی پرورش و آموزش باشد چرا که اگر این موضوع حل شود بسیاری از مشکلات بزرگ‌تر رفع خواهند شد. در آخر برای دانش آموزان آرزوی رسیدن به درجات و مراتب عالی را دارم.

کد خبر 5828833

منبع: مهر

کلیدواژه: آموزش و پرورش البرز شهرستان کرج معلم سرطان بوشهر عید غدیر خم مهمونی 10 کیلومتری کرمانشاه تبریز گلستان مشهد اردبیل ایلام شهرستان کرج فارس عید غدیر 1402 دستگیری سارق کنکور سراسری ی دانش آموزان بیماری سرطان برای دانش سختی ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۵۵۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک سوم افراد جامعه ابتلا به مشکلات بی‌اختیاری ادرار را تجربه می‌کنند

مدیر گروه اورولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه یک سوم افراد جامعه ابتلا به مشکلات بی اختیاری ادرار را تجربه می کنند، گفت: بیماری های کلیه و مجاری ادراری و سرطان پروستات از بیماریهای شایع اورولوژی هستند و یک‌سوم افراد جامعه در طول زندگی شواهدی از بی اختیاری ادرار را تجربه می کنند.

به گزارش خبرنگار حوزه سلامت ایرنا، «محمدرضا نوروزی» در حاشیه برگزاری بیست و هفتمین کنگره سالیانه اورولوژی در دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه سرطان دستگاه ادراری و تناسلی جز کشنده ترین سرطان ها است و جمعیت زیادی را تحت پوشش قرار می دهد، افزود: علل مختلفی باعث بروز چنین عارضه‌ای می‌شود که علل فیزیولوژیک ناشی از سن یکی از عوامل مهم است، زیرا با افزایش سن، عضلات انسان ضعیف می‌شود

وی همچنین از زایمان‌های مکرر به عنوان یکی دیگر از عوامل ایجادکننده بی‌اختیاری ادرار در زنان نام برد و گفت: برای مدیریت بی‌اختیاری ادرار باید به افراد آموزش دهیم تا زندگی خوبی را سپری کنند.

نوروزی ادامه‌داد: زنان بعد از یائسگی بیشتر دچار بی اختیاری ادرار می شوند، زیرا با افزایش سن کنترل عضلات و توانایی در کنترل ادرار ضعیف تر می شود و اگر ورزش های لازم را در بعد از زایمان انجام ندهند بیشتر دچار بی‌اختیاری ادرار می شوند.

وی تصریح کرد: برای درمان این بیماری بر اساس تشخیص پزشک، گفتار درمانی، فیزیوتراپی و تقویت عضلات لگن، جراحی و ابزار های مختلف انجام می شود.

رئیس بیست و هفتمین کنگره سالیانه اورولوژی با اشاره به اهمیت آگاهی بخشی درباره اهمیت بی‌اختیاری ادرار از طریق همکاری با جامعه پزشکی برای استفاده از پوشینه تا درمان قطعی بیماری، گفت: اورولوژی رشته‌ای است که مردم در بیماری‌های آن گرفتار هستند و باید نسبت به اشتراک گذاری دانش میان متخصصان و آگاهی بخشی به بیماران به طرق مختلف اقدام شود.

وی از سرطان پروستات به عنوان یکی از شایع ترین بیماری‌های مردان یاد کرد و گفت: این بیماری دومین سرطان شایع در مردان است و بیماران هزینه زیادی را در طول درمان پرداخت می کنند.

نوروزی تاکید کرد: نگاه درمانی به‌منظور ایجاد امنیت خاطر برای کسانی که دچار بیماری شده اند بسیار ضروری است، زیرا بیماری های سرطان نیاز به درمان های پیچیده دارد و بیمار را از نظر جسمی و هزینه های درمانی ناتوان خواهد کرد.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد: اکنون همه جوامع نگاه پیشگیرانه به سلامت را در برنامه های کلان بهداشتی خود لحاظ کرده اند و ما نیز در این کنگره در این زمینه برنامه های پیشگیرانه ای را ارائه خواهیم داد.

در این مراسم، «طلا سپهرنیا» از مدیران یک شرکت تولیدی نیز گفت: در حال حاضر سن بی اختیاری ادراری به ۴۹ سال رسیده و با توجه به رسیدن بیماران به درمان قطعی، استفاده از پوشینه می تواند مشکلات آنها را در جامعه برطرف کند.

وی اظهار داشت: پوشینه در واقع لباس زیر بهداشتی یک‌بار مصرف بوده و می تواند به شرم زدایی بیمار دچار بی اختیاری ادرار در جامعه کمک کند.

«محمد علی زرگر» رییس انجمن اورولوژی ایران نیز گفت: این کنگره با هدف ارتقای دانش پزشکان و ارائه تازه های علمی رشته اورولوژی ۱۲ تا ۱۵ اردیبهشت برگزار و محورهای مورد نظر شامل ناباروری و اختلالات جنسی، اورولوژی اطفال، زنان لاپاراسکوپی و غیره است.

وی بیان‌داشت: این کنگره برای اورولوژیست ها دارای ۲۰ امتیاز بازآموزی بوده و نمایشگاه تجهیزات پزشکی و دارویی نیز در حاشیه کنگره برگزار است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: مثانه بیش فعال دارید ؟ روش‌های سریع برای درمان را بدانید چرا همیشه احساس می کنم نیاز به دفع ادرار دارم؟ سرطان سومین عامل مرگ ایرانی ها